Kayra'm 18 Aylıkkk

Dün değil miydi o minicik bebeği kucağıma verdikleri gün?Ahh zamannn ne de çabuk akıp gidiveriyorsun...18 aylık olmuş Kayra'm,1.5 yaşında.Büyümüş,uzamış bebeklikten çocukluğa geçişe gelmiş sıra.
18 ay önce küçük,savunmasız bana muhtaç bebeğimin artık kendi başına yürüyebilen,oyun oynayan,arkadaş edinebilen,konuşma denemeleri yapan çocuğa dönüştüğünü görmek öyle keyifli ki...
Gelişim durumumuz şöyle:
Oğlum artık çok rahat yürüyor hatta koşuyor,tek başına merdiven inip çıkabiliyor.
Parka ya da bir oyun grubuna girdiğinde uyum sağlayıp arkadaş edinebiliyor.
Legolar ve mandallar bu ara en favori oyuncaklarımız:)(elinde mandalla yattığımız geceler o kadar çok ki:)
Sadece lego ve mandalla oynamıyoruz tabii,önceden pek pas vermediği arabalara bu  ara ilgimiz arttı.Sürme denemeleri keyifle devam ediyor.Basit yapbozları yapmaya başladık yavaş yavaş.Kule yapmaktan çok devirmeyi hala çok seviyor.Suyla yaptığımız aktiviteler en eğlencelileri.
Uyku düzenimiz fena sayılmaz,gündüz tek uykuya geçeli uzun zaman oldu.Sokaktan satıcı geçmediği sürece uykumuz idare eder:)Gece uykumuz da anneyi rahatlatacak kadar.Sallanmayı Tracy Hogg sayesinde 1 yasında bırakmıştık çok şükür ama yaz tatili,farklı evlerde kalması ve emmeyi bırakmasıyla bizimle yatmaya alıştı.Gecenin bir kısmı kendi yatağında bir kısmı aramızda geçiyor.En kısa zamanda oda ayırma ve tek basına uyku çalışmalarımıza giriş yapacağız.
Hala bezli dolaşıyoruz tabii ki,ilerleyen aylarda onun da çaresine bakacağız.
Yemek konusuna gelinceeeeee;uzuuuun bir ah çektikten sonra yemekle pek aramızın olmadığını büyük üzüntüyle söylüyorum.Ek gıdaya çok güzel geçiş yapan hiç ayırt etmeden herşeyden cok güzel yiyen oğlumun 1 yasına az süre kala uzun bir hastalık döneminden sonra yemekle arası açıldı.Yok hastaydı,yok diş çıkarıyordur,büyüme atağı yaşıyordur,canı istememiştir,emiyordur derkeeen geldik bu zamana.Gerçi emmeyi bıraktıktan sonra gelişmeler olsa da sanırım benim oğlum öyle iştahlı çocuklardan olmayacak kabul etmem gerek sanırım.
Dil gelişimimiz ise çok keyifli.Bir ay öncesine kadar baba ve dede dışında bir şey demeyen oğluş artık çok güzel anne,baba,dede,abla diyebiliyor.Koorkaaa(korkuyorum),çıkkaaa(çıktım),gel,abba dittii(abla gitti) gibi basit cümlelerle bizi mest ediyor.Ayrıca taklit yeteneği de artıyor,duyduğu hayvan seslerini çıkarıp söylediğimiz basit kelimeleri tekrar etmeye başladı son zamanlarda.
Duygusal gelişimimiz oldukça karışık.Karışık kelimesi tam da bize göre çünkü yaklaşan 2 yaşımızla 2yas sendromu da yaklaşıyor sanırım.Bu ara çok yoğun ve değişken duygulara sahip.Aniden çok heyecanlandığını,mutsuz olduğunu,sevinçli olduğunu,kızdığını ve ya korktuğunu görmek mümkün.Ayrıca inatçı davranışlar da başladı.Bunu da sabırla aşacağımızı umuyorum:)
Bizde durumlar böyle.Her günümüzün her anımızın tadını çıkarmaya çalışıyoruz.Canım yavrummm daha nice güzel günlerini görmek nasip olsun.Seni çokk seviyoruzzz.