1 yaşına az bir süre başladı Kayra'nın iştah problemi;hastalanmıştı ve iyileşince düzelir dedik;olmadı.Daha sonra diş çıkarıyordur geçince düzelir dedik;gene olmadı.Geçicidir dedim bekledim ama sinirlerim de sabrım da kalmamıştı son zamanlarda.Tek bir lokma yemediği günler oluyordu:(Sadece devam sütü ve bennn.Uykuları da bozulmuştu artık 2 saatte bir emmeye uyanıyordu gece,gündüzse fırsat bulduğu her an emmek istiyordu.16aylıkken götürdüm doktora iştah şurubu,vitamin ve de memeden kesme dedi çözümü(ki doktorum çok iyidir,hassastır 2yasına kadar emzirmeyi desteklerdi hep)Ben yine de kıyamadım bekledimm,köye gidince belki değişir yer dedim ama nafile.Göğüslerim yara olup kadın doğumcuma gittiğimde o da kesmemi söyleyince ciddi ciddi düşündüm artık.Hem köydeyken kesmem daha rahat olur dedim oyalayan var çabuk atlatır diye.Nitekim bir kararla uygulamaya geçtim.
Ne güzel bir duygudur,ne özel bir paylaşımdır emzirme.Çok şükür ki 17 ay emzirebildim,ki 2 yaşına kadar çok isterdim emzirebilmeyi.Ama çocuğum için sağlıklı beslenmesi için mecburdum artık,7 ayda tek bir gram dahi almamıştı.
Ben öyle salça sürme,bant yapıştırma,oje sürme gibi şeyleri pek istemezdim,doğal sürece bırakmak gerektiğini düşünmüşümdür hep.Ki Kayra sadece günde birkaç kez emseydi yine öyle yapardım.Ancak oğluş o kadar bağımlıydı ki doğal süreç falan işlemezdi bize:)
Uygulamaya karar verdiğim günün sabahı doya doya emzirdim kuzucuğumu sabah.Sonra bir arkadaşımın tavsiye ettiği bir yöntemi uyguladım,hiç reddetmedim oğlumu tam tersi gel birtanem dedim o çekindi ve çok anlayışlı davrandı yavrucum.Ah o ilk an!!!Ömrüm boyunca unutmayacağım gözlerindeki o ifadeyi.İstemedi yüzüme baktı ve ben odayı terkedip hüngür hüngür ağladımmm.Ben bütün gün başımda bekler ağlar diye düşünmüştüm,geldi arada baktı ama emmedi.Bir kaç gün sonra da pek aramamaya başladı.Tabi bunda anneannesinin,babaannesinin,dedelerinin ve tüm yakınlarımızın katkısı büyük.Çok güzel eğlendirdiler oğlumu,kafası dağıldı.
Anlayışlı yavrum benimmm...Oğlum umduğumdan daha kolay atlattı atlatmasına da bana çok zor geldi...O ağlar dedim ama ben gözlerim şiş gezdim günlerce.Şimdi dedim şimdi alsam oğlumu,emzirsem yine doya doya;baksa yine gözlerimin taa içine...Zor oldu ama ikimiz de atlattık çok şükür.Şimdi uykuları düzeldi,yemesi de gayet iyi maşallah.Daha da iyi olacağına inanıyorum.
Yemesi uyuması düzeldi de benim de içim rahatladı,neyse boşuna kesmemişim diye.
Nitekim güzel anneler,bizim de emme maceramız 17.ayımızda sona erdi.Allah bu güzel ve çok özel duyguyu herkese yaşatsın inşallah.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder